The most dangerous road

Het weekje van rustig aandoen en acclimatiseren heb ik achter de rug. Tot op heden heb ik geen problemen ondervonden van de hoogte. Andere Westerlingen daarentegen hebben minder geluk en stappen hier hijgend als bospaarden door de stad want je moet weten dat een straatje om in La Paz al gauw een hoogte verschil betekent van 50 meter. Ik benut de eerste tijd vooral om te proberen aan de basisformaliteiten te voldoen (ambassade, migratiekantoor voor visum en contacten leggen voor mijn projecten) , de vervolgstap zit vrijwel voortdurend in mijn achterhoofd.

Eigenlijk ben ik er niet echt in geslaagd om het rustig aan te doen de eerste week. Ik kon de aanlokkelijke verleiding niet weerstaan en ben al gaan biken met drie andere vrijwilligsters. Echter niet zomaar gaan fietsen maar DE DOWNHILL gedaan. Deze afdaling is beter bekend als "de most dangerous road" of "the death road" (63 kilometers dalen met een hoogtevershil van 3550 meter) Ik kan jullie verzekeren dat het kicken was. De adrealine in mijn bloed steeg tot een ongekende hoogte. Prachtig weer (het is hier trouwens al enige tijd warm), duizelingwekkende afgronden, schitterende zichten en een prachtige natuur waren de andere ingrediënten die de tocht compleet maakten. De trip maakte de overgang van het Andes gebergte naar de Yoengas (een subtropisch dal/jungle). Op zijn Merckxiaans vloog ik naar beneden. Een kinderlijk geluk!!! Het eerste gedeelte van de afdaling bestond uit Boliviaanse macadam, het tweede gedeelte daarentegen was eerder een zandweg met steentjes, veel stof en hier en daar een watervalletje dat de weg overstak. Een emotie zonder grenzen en ik die al blij was met de molshoop tussen Sint-Alexius en Dauwe Egberghs.
Enkele foto's hiervan volgen weldra.

De politieke situatie is hier momenteel zeer instabiel. De lokale stakingen door de wijkcomites hebben plaats geruimd voor deze met een nationaal karakter. Voor het ogenblik is het allemaal zeer onduidelijk al stijgt de spanning onder de bevolking. De luchthaven en de toevoerswegen naar La Paz zijn ontoegankelijk gemaakt. Ondertussen heeft de president ook zijn ontslag al aangeboden en de komende uren zal duidelijk worden of het parlement dit zal aanvaarden.
Voor het overige kan ik jullie nog vertellen dat lama-vlees naar rund smaakt en een platic pot smelt op vuur.
Over het stadsleven, het bijna wetteloos verkeer, mijn verblijfplaats en de projecten zal ik de volgende keren berichten.
Adios amigos.