Kuifje en de Sol y Luna

In het schemerlicht van zes uur ´s morgens begaven we ons naar de busterminal voor wat een memorabele terugreis over de bomenloze Altiplano ging worden.
Na een tamelijk nutteloze hoewel noemenswaardige bureaucratische striktheid bemachtigden we onze tickets. En masse stormden de passagiers de bus op. Mijn ellebogen zorgden ervoor dat ik niet naar het plaatselijk ziekenhuis werd afgevoerd. Vijf mensen begonnen zwijgend en met gezichten die niets verraden om een zitplaats te vechten. Een man met een mager gezicht en koppige uitdrukking bemachtigde hem en ging met een zelfvoldane glimlach zitten. Diegenen die het onderspit delfden zuchtten. "Als er meer mensen dan zitplaatsen beschikbaar zijn dan krijg je van deze tumultueuze toestanden" verklaarde een vrouw met glanzend engelachtig haar prekerig tegen mij. Een waarheid als een koedacht ik, al ging mijn aandacht meer naar het zoeken van de laatste vrije stoelen. Ik prijsde me gelukkig dat ik uiteindelijk samen met drie andere lotgenoten een veel te kleine plek toegewezen kreeg naast de roekeloze chauffeur. Het walgelijke groen leer van de veringloze-stoelen was aan zitting en armleuning ruw en versleten. Daar zat ik dan oncomfortabel geplakt tegen de vuile vooruit (en eer ik viezigheid op ramen opmerk!!!) en mijn rugzakje vastklemmend als een schipbreukeling aan zijn balk. Wegens het gebrek aan enige ruimte stootte ik mijn voet - tot driemaal toe - tegen het been van mijn bejaarde buur die met gesloten lippen lachte en iets in het Andesdialect terugmompelde.
Geleidelijk trok de ochtendmist op en in de plaats kwamen schapenwolkjes en een fel schijnende zon. Iedereen in de airco-loze-bus was met een glanzend laagje zweet bedekt toen ik met de inspanning van al mijn krachten drukte, om de lang niet gebruikte grendel, te overwinnen. Het handvat brak!!! Bezorgdheid welmde in me op en mijn maag trok samen. De buschauffeur wierp met de ogen van een trol een snelle blik op de aangerichte schade maar lachtte buiten-proportioneel geruststelend naar mij. Een welgekome verademing.
ACH, lag ik nog maar in die hangmat te genieten van Bob Marley met het zacht gorgelende geluid van het lazuursteenblauw Titicacameer (8000km2 en 175 km lang) op de achtergrond.
OF NEE, was ik nog maar aan het kayaken op het heldere water met het magistraal onherbergzame ruige landschap om me heen en de tintelende frisheid van een briesje.
OF NEE, was ik nog maar aan het wandelen op de slingerpaden van het sprookjesachtig eilandje Isla Del Sol, waar volgens de legendes de zon en de maan geboren werden. Een gids die het eiland van haver tot gort kende liet ons in al zijn glorie bewonderen. Langs keienpaden en zandweggetjesl liet ik me bedelven onder de bezienswaardigeheden (archeologische Inca-ruines, lemenhuisjes, een stenen zonnestelsel van 1700 VC), de geuren van veel aromatische planten en struiken en de oase van stilte van het gigantische meer. Het was net of ik beland was in Hergé zijn strip ´Kuifje en de Zonnetempel´. Terwijl de zon glansde in een spinneweb en een bloemkelk geruisloos door een onnaspeurbare reden ter aarde viel besefte ik dat ik deze pracht nooit ofte nimmer in woorden of beelden kan vangen.
OF NEE, wandelde ik er Miss Bolivia terug tegemoet. Dat ze een echte schoonheid is bevestigde nota bene mijn Hollandse Harem met hun giftige kritieken...dan weet je het zeker wel hé.
OF NEE, was ik nog maar op het houten balkonnetje waar ik naar de zonsondergang keek die de wolken rood als stromend lava en de muren rustiek oranje schilderde. Geen pen of penseel zullen ooit bij machte zijn om deze gloed weer te geven Een filmoscar waardig.

Plotseling kwam de Boliviaans-luxe(!!!)-bus schokkend tot stilstand. Eindbestemming La Paz. Met een koortsachtig ongeduld wurmde ik me naar de vrijheid. Ik voelde me verfrommeld alsook opgelucht dat de busreis erop zat doch wetende, met een aan zekerheid grenzend vermoeden, dat de volgende helse bustrip niet lang op zich zal laten wachten.

In het volgende verslagje: Mijn verjaardag-home-party.

PS Bedankt aan allen voor de vele e-mails, posts op mijn blog en brieven/kaartjes voor mijn verjaardag. Deed veel plezier.